Guk biok munduko istorio zoragarriena idatziko
dugu, farolen argizpiak ez bezela;
zer sentituko da hain bakarrik?
Gabetan izarrak irakurriko dizkizut
haur txikien ipuinak bailiran,
arropak ilusioen ondoan
eskegiko ditugu denborak
lehortu ditzan.
Guzti han amaitu bitartean
antzeztu dezagun tokatu zaigun papera,
hainbeste buruerahileren artean
bihotza salgai jarri dut ni gogoratzearen truke.
Bidailagun eskubidea daukazu
zoriontsu izan eta bizitzeko,
baietz esango nuke,
kaletik ondo ikusten zaizu,
egia esan inoiz baino hobe.
3 comentarios:
ni hor eonda niok!!!
toki aharra, bai jauna!!
hike junber dek no¿?¿? idatzitako dana rezitatu ber dek ho¿?¿?
jajjajaaa
ondo in dezu erropak ilusiyuen onduan uzten, zerbaitegatik bizi bagea, ilusiyuangatik da ta...
ezbadakau ilusiyoik, azkenian gure bizitzai sentidua emateyena... akabo.
ze politta sarrera
Handiak Kerobiakuak!
Nik batzutan korrika egitera ateratzian entzuten deten musika da, beste batzutan kaña gehiago,jaja, según la ocasión.
Publicar un comentario